بازار خارج از بورس (OTC) چیست؟

بازار فرابورس جایی است که اوراق بهادار از طریق یک شبکه کارگزار-معامله به جای صرافی متمرکز مانند بورس نیویورک معامله می شود .

معاملات خارج از بورس می تواند شامل سهام، اوراق قرضه و مشتقات باشد که قراردادهای مالی هستند که ارزش خود را از یک دارایی اساسی مانند یک کالا به دست می آورند .

زمانی که شرکت‌ها شرایط لازم را برای عرضه در بورس استاندارد بازار مانند NYSE ندارند، اوراق بهادار آنها را می‌توان در فرابورس معامله کرد، اما مشروط به برخی مقررات توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار .

درک OTC

سهامی که از طریق فرابورس معامله می‌شوند معمولاً شرکت‌های کوچک‌تری هستند که نمی‌توانند الزامات فهرست بورس اوراق بهادار رسمی را برآورده کنند.

سهامی که در بورس معامله می شود، سهام بورسی نامیده می شود، در حالی که سهامی که از طریق فرابورس معامله می شود، سهام غیر بورسی نامیده می شود.

معاملات تجاری از طریق سطوح بازار گروه بازارهای OTC انجام می شود : OTCQX ; OTCQB ​ و بازار آزاد صورتی . 1

بازارهای خارج از بورس

انواع اوراق بهادار فرابورس

سهام: سهامی که از طریق فرابورس معامله می‌شوند، اغلب شرکت‌های کوچکی هستند که با هزینه 250000 دلاری برای عرضه در NYSE و تا 173500 دلار در Nasdaq ممنوع هستند.

اوراق قرضه: اوراق قرضه در بورس رسمی معامله نمی‌شوند، بلکه بانک‌ها آن‌ها را از طریق شبکه‌های کارگزار-معامله به بازار عرضه می‌کنند و همچنین اوراق بهادار فرابورس محسوب می‌شوند.

اوراق مشتقه: اینها قراردادهای خصوصی هستند که توسط یک کارگزار تنظیم می شوند و می توانند گزینه های عجیب و غریب ، معاملات آتی، قراردادهای آتی یا سایر قراردادهایی باشند که ارزش آنها بر اساس ارزش دارایی پایه، مانند سهام است.

رسیدهای سپرده گذاری آمریکایی (ADR) : گاهی اوقات به آنها ADS یا گواهی بانکی گفته می شود که تعداد مشخصی از سهام یک سهام خارجی را نشان می دهد.

ارزهای خارجی: ارزی که در فارکس ، یک صرافی خارج از بورس معامله می‌شود.

ارز دیجیتال: سکه های دیجیتال مانند بیت کوین و اتریوم در بازار فرابورس معامله می شوند.

بازارهای خارج از بورس

گروه بازارهای فرابورس

گروه بازارهای OTC بهترین بازار OTCQX، بازار سرمایه گذاری OTCQB و بازار آزاد صورتی را اداره می کند. اگرچه شبکه‌های OTC صرافی‌های رسمی مانند NYSE نیستند، اما هنوز دارای شرایط واجد شرایط بودن هستند که توسط SEC تعیین شده است. 1

OTCQX: OTCQX سهام‌هایی را که کمتر از پنج دلار به فروش می‌رسند، به‌عنوان سهام پنی، شرکت‌های پوسته یا شرکت‌هایی که در حال ورشکستگی هستند، فهرست نمی‌کند.

OTCQX تنها 4 درصد از کل سهام فرابورس معامله شده را شامل می شود و به بالاترین استانداردهای گزارشگری و شدیدترین نظارت توسط SEC نیاز دارد.

OTCQB: اغلب به نام «بازار مخاطره‌آمیز» با تمرکز بر شرکت‌های در حال توسعه که گزارش‌های مالی خود را به SEC می‌دهند و تحت نظارت قرار می‌گیرند، نامیده می‌شود.

بازار آزاد صورتی: قبلاً به عنوان برگه صورتی شناخته می شد، این پرخطرترین سطح معاملات فرابورس بدون نیاز به گزارش مالی یا ثبت نام در کمیسیون بورس و اوراق بهادار است.

برخی از شرکت‌های قانونی در بازار آزاد صورتی وجود دارند، با این حال، شرکت‌ها و شرکت‌های پوسته‌ای بسیاری وجود دارند که هیچ عملیات تجاری واقعی در اینجا فهرست شده‌اند.

بازارهای خارج از بورس

مزایا و معایب بازار فرابورس

اوراق قرضه، ADRها و مشتقات در بازار فرابورس معامله می شوند، با این حال، سرمایه گذاران در هنگام سرمایه گذاری در اوراق بهادار سفته بازانه فرابورس با ریسک بیشتری روبرو هستند.

الزامات تشکیل پرونده بین پلتفرم های فهرست بندی متفاوت است و پیدا کردن وضعیت مالی کسب و کار ممکن است دشوار باشد.

معاملات سهام در فرابورس به دلیل حجم بالای معاملات خود شناخته نمی شوند.

حجم کمتر سهم به این معنی است که ممکن است هنگام معامله سهام، خریدار آماده ای وجود نداشته باشد. همچنین، اسپرد بین قیمت پیشنهادی و قیمت درخواستی معمولاً بزرگتر است زیرا این سهام بر اساس داده های بازار یا اقتصادی نوسان بیشتری دارند.

بازار فرابورس یک جایگزین برای شرکت‌های کوچک یا کسانی است که نمی‌خواهند فهرست شوند یا نمی‌توانند در بورس‌های استاندارد فهرست شوند. ارائه فهرست در بورس استاندارد فرآیندی پرهزینه و زمان بر است و اغلب خارج از توانایی های مالی بسیاری از شرکت های کوچکتر است.

بازار فرابورس (OTC) به سرمایه گذاران کمک می کند تا اوراق بهادار را از طریق یک شبکه کارگزار-معامله به جای صرافی متمرکز مانند بورس نیویورک معامله کنند.

اگرچه شبکه های OTC صرافی رسمی نیستند، اما هنوز شرایط واجد شرایط بودن آنها توسط SEC تعیین شده است.