ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) در اصل به معنای پول الکترونیکی است .

مانند ارزهای نقدی سنتی، دارنده آن در مقابل بانک مرکزی مسئول است. باز هم می تواند پرداخت و انتقال الکترونیکی انجام دهد. به طور معمول دسترسی به دارایی های غیرنقدی صادر شده توسط بانک مرکزی امتیازی بود که فقط برای موسسات مالی مانند بانک ها محفوظ بود.

آیا پول الکترونیک قبلاً با کارت های اعتباری و نقدی استفاده نمی شود؟

تراکنش با کارت های اعتباری، کارت های نقدی و برنامه های پرداخت در واقع نوعی استفاده از پول الکترونیکی است. اما بانک های تجاری این کار را با بارگذاری اسکناس های چاپ شده توسط بانک های مرکزی در حساب های خود انجام می دهند. تفاوت این است که ارزهای دیجیتال بانک ها به اندازه CBDC ها بدون ریسک نیستند.

در صورت ورشکستگی بانک، خطر از دست دادن پس‌اندازی که در حساب‌های اینجا نگهداری می‌کنید وجود دارد. ایالت ها بازگشت بخشی معینی از این پول را تضمین می کنند.

چرا بانک های مرکزی اینقدر به این موضوع علاقه دارند؟

اول، بانک های مرکزی از دست دادن کنترل بر عرضه پول و سیستم های پرداخت می ترسند.

ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین و اتریوم یک نگرانی عمده برای سیستم مالی سنتی هستند زیرا خارج از کنترل بانک های مرکزی عمل می کنند.

تفاوت بین ارز دیجیتال

سیستم پرداختی که توسط هیچ مقام مرکزی یا سازمان دولتی قابل کنترل نباشد، پتانسیل کاهش قدرت بانک های مرکزی در منبع پول و در نتیجه ثبات اقتصادی را دارد.

پذیرش بیشتر ارزهای دیجیتال این ریسک را افزایش می دهد.

دلیل دوم کاهش تدریجی استفاده از پول فیزیکی است. حرکت مردم به سمت پول دیجیتال به جای پول نقد مستقیم نیز می تواند گزینه ای باشد که دست بانک مرکزی را در اجرای سیاست های پولی تقویت کند.

آیا ارز دیجیتال می تواند جایگزین ارزهای دیجیتال شود؟

بعید است که CBDCها جایگزین ارزهای دیجیتال شوند. زیرا عرضه ارزهای دیجیتال می تواند محدود باشد.

به این ترتیب علاوه بر خرید و انتقال پول می توان از آن به عنوان یک ابزار سرمایه گذاری نیز استفاده کرد. بانک مرکزی محدودیتی برای عرضه ارز اعم از دیجیتال یا غیر دیجیتال ندارد.

آیا CBDC ها مبتنی بر فناوری بلاک چین خواهند بود؟

همه تراکنش‌ها با ارزهای دیجیتال به لطف فناوری بلاک چین که برای همه قابل دسترسی است، در دفتر کل عمومی ذخیره می‌شوند.

مهمترین ویژگی ارزهای دیجیتال این است که به هیچ مکانیزم کنترل مرکزی نیاز ندارند.

تفاوت بین ارز دیجیتال

این به لطف بلاک چین امکان پذیر است.

هیچ موضع مشترکی مبنی بر استفاده بانک های مرکزی از این فناوری در ارزهای دیجیتال وجود ندارد.

به عنوان مثال، بانک مرکزی چین اعلام کرد که یوان دیجیتال مبتنی بر زنجیره بلوکی نخواهد بود.

از سوی دیگر تاج الکترونیکی سوئد نیز که در مرحله آزمایش قرار دارد بر اساس این فناوری ساخته شده است.

حتی اگر از بلاک چین استفاده شود، انتظار نمی رود بانک های مرکزی رجیستری را در دسترس همه قرار دهند.

اگرچه تصور می شود که تعداد محدودی از کاربران مجاز مجاز خواهند بود، اما این خارج از مفهوم مالی متمرکز است که پایه اصلی ارزهای دیجیتال است.

کدام کشورها پیشتاز هستند؟

باهاما سال گذشته یک CBDC راه اندازی کرد و اولین بانک مرکزی در جهان شد که از پول دیجیتال استفاده می کند. از سوی دیگر، جزایر کارائیب شرقی اولین اتحادیه ارزی بود که این پیاده سازی را با ارز دیجیتالی که در ماه آوریل منتشر کرد، آغاز کرد.

در میان بانک های مرکزی بزرگ، چین در تلاش است تا به بانک مرکزی صادر کننده ارزهای دیجیتال تبدیل شود.

بانک‌های دولتی در آستانه جشنواره خرید در 5 می شروع به تبلیغ یوان دیجیتال کردند. بانک های غربی کمی کندتر هستند.

بانک مرکزی اروپا در حال انجام ارزیابی هایی در زمینه صدور یورو دیجیتال در پنج سال آینده است.

و بانک انگلستان در حال تسریع تحقیقات خود در مورد “بریت کوین” است، اما در این مرحله هیچ تعهدی نمی‌دهد.

فدرال رزرو آمریکا اعلام کرده است که برای دلار دیجیتال عجله نخواهد کرد. با این حال، جروم پاول، رئیس بانک، اعلام کرد که امسال سال مهمی از نظر ارز دیجیتال خواهد بود.

خطرات چیست؟

در طول یک بحران اقتصادی، مردم ممکن است بخواهند مقدار بیشتری از پول خود را برداشت کنند.

برای جلوگیری از بروز مشکل در چنین لحظاتی، اکثر بانک های مرکزی قصد دارند مقدار پولی را که می توان در حساب های دیجیتال ذخیره کرد، محدود کنند.

اگر مهاجرت شدید به ارزهای دیجیتال وجود داشته باشد، خطر قطع منبع درآمد ارزان و پایدار برای بانک‌های تجاری که قبلاً این خدمات را ارائه می‌دهند وجود دارد. علاوه بر این، بانکداران سوئدی هشدار می دهند که وام های تجاری و خانگی در این کشور ممکن است به ریسک پذیری بانک مرکزی بستگی داشته باشد.

صرافی عماد

میزبانی هاست